بررسی اثر ایزوپرترنول (آگونیست بتا آدرنرژیک) بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان به استئوبلاست در شرایط آزمایشگاهی

زمینه و هدف: تاکنون در مطالعات مختلفی به بررسی پتانسیل استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی و اهمیت سیگنالهای بتا آدرنرژیک در تشکیل و بازجذب استخوان پرداخته شده است. با این وجود اطلاعات کمی درباره نقش سیگنال های بتا آدرنرژیک در تمایز استئوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی که از اهمیت بالایی در فیزیولوژی و فارماکولوژی استخوان برخوردار است، وجود دارد. در این تحقیق، میزان بیان کمی ژن های runx2و استئوکلسین در طول تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست با استفاده از محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی ایزوپرترنول (آگونیست بتا آدرنرژیک) مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان تحت تیمار با محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی ایزوپرترنول قرار گرفتند. استخراج rna در روزهای 4 و 21 تمایز استئوبلاستی و از سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته صورت گرفت.بیان کمی ژن های runx2 و استئوکلسین با روش quantitative real time-pcr سنجیده شد. یافته ها: بیان ژن های runx2 و استئوکلسین در روزهای4 و 21 تمایز استئوبلاستی تحت تیمار با داروی ایزوپرترنول کاهش یافت که در روز 21 تمایز این اختلاف از نظر آماری معنی دار بودp<0.05) ). نتیجه گیری: داروی ایزوپرترنول به طور منفی بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست تاثیر دارد (به خصوص بر مراحل انتهایی تمایز استئوبلاستی). این یافته ها نشان می دهد که سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی نیز مورد هدف تنظیم سیستم بتا آدرنرژیک قرار دارند و می تواند گزینه درمانی مناسبی در بیماریهای استخوانی باشد .